ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΕΦΗΒΩΝ

Διάλογος μεταξύ φίλων – ώριμη διαχείριση της κατάστασης

Άννα: Λοιπόν, σήμερα λέω να πάμε σινεμά, παίζει μια καινούρια ταινία με τον Jim Currey.

Βαλεντίνα: Μμμ…. δεν νομίζω…. Θα προτιμούσα να δούμε μια ταινία στο σπίτι μου!

Άννα: Μπορούμε να το κάνουμε αυτό κάποια άλλη μέρα. Τους τελευταίους δύο μήνες κάνουμε αυτό που θες σε καθημερινή βάση. Φτάνει πια! Νομίζω ότι δεν έχω άδικο! Ίσα ίσα είμαι πολύ δίκαιη.

Βαλεντίνα: Μη λες χαζομάρες! Πότε έγινε αυτό κι εγώ δεν το θυμάμαι; Τι υπερβολική που είσαι;

Άννα: Καθόλου υπερβολική! Προσπάθησε να θυμηθείς και θα δεις ότι πάντα προτεραιότητα έχουν οι δικές σου ανάγκες.

Βαλεντίνα: Ακούς τι λες;  Μήπως θυμάσαι μόνο ό,τι σε συμφέρει; Για προσπάθησε να θυμηθείς καλύτερα: και τι δεν έχω κάνει εγώ για σένα; Πάντα ήμουν εκεί να σου σταθώ και να σου κάνω τις χάρες συνέχεια.

Άννα: Μάλλον, Βαλεντίνα μου, μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι…

Βαλεντίνα: Μα τι λες; Έτσι όπως τα λέω είναι! Πάντα ήμουν κοντά σου και πάντα άκουγα τη γνώμη σου και τη σεβόμουν.

Άννα: Χάνεις το νόημα της συζήτησης! Να σου θυμίσω τι κάναμε χθες, προχθές, την προηγούμενη εβδομάδα και την πιο προηγούμενη…; Για ταινία που διάλεξες εσύ, για φαγητό που ήθελες εσύ, σε internet cafe που ήθελες εσύ, όποτε και οπουδήποτε για οτιδήποτε θέλεις εσύ!!!

Βαλεντίνα: (Μετά από καλύτερη σκέψη και συνειδητοποίηση του λάθους της απαντά). Έχεις δίκιο, λυπάμαι. Σου ζητώ ειλικρινά συγγνώμη. Τον τελευταίο καιρό δεν είμαι πολύ καλά ψυχολογικά. Τα πράγματα στο σπίτι με τους γονείς μου γίνονται όλο και χειρότερα, όλο και περισσότεροι καυγάδες συμβαίνουν. Ήθελα να ξεχαστώ και χωρίς να σκέφτομαι και να υπολογίζω κι εσένα κοίταζα να κάνω πράγματα που με ευχαριστούσαν. Σου υπόσχομαι πως αυτά θα αλλάξουν.

Άννα: Χαίρομαι που το κατάλαβες…. Και μην ανησυχείς, εγώ είμαι εδώ για να σου σταθώ και να σε υποστηρίξω σε κάθε πρόβλημα που έχεις!

Οι φίλες συμφιλιώνονται και αγκαλιάζονται.

Τελικά αν διεκδικήσεις το δίκιο σου χωρίς φόβο, έχοντας πίστη στον εαυτό σου και την αξία σου ποτέ δεν βγαίνεις χαμένος, ίσα ίσα!!!

Βάσω Ζάχαρη

Κάποιες φορές βέβαια η «ώριμη» στάση επιδεικνύεται λόγω «ανωτέρας βίας», λόγω πίεσης κάποιου συμφέροντος. Το αποτέλεσμα ωστόσο, πάντα είναι θετικό, όπως φαίνεται από τον διάλογο που ακολουθεί.

Μετά από ένα ατύχημα ακολουθεί μια έντονη συζήτηση.

Μάριος: Τι έκανες; Μου διέλυσες το αυτοκίνητό μου και ήταν και καινούριο!

Δημήτρης: Εγώ φταίω; Δεν φτάνει που πέρασες το STOP, δεν ρώτησες ούτε καν αν είμαι καλά, θέλεις να βγεις και από πάνω;

Μάριος: Τι να βγω από πάνω παιδάκι μου και τι να σε ρωτήσω; Δεν βλέπω ότι είσαι μια χαρά; Κουβέντα θα ανοίξουμε; Εγώ δεν είμαι αργόσχολος σαν κι εσένα, έχω ένα σωρό δουλειές. Δεν είμαι ανήλικος και ούτε οδηγώ αυτοκίνητο χωρίς δίπλωμα.

Δημήτρης: Τι σχέση έχει αυτό τώρα; Δεν φταίω εγώ για το ατύχημα.

Μάριος: Πώς δεν έχει σχέση, δίπλωμα δεν έχεις πάρει ακόμα οπότε εσύ θα το πληρώσεις.

Δημήτρης: Κάνεις λάθος, εγώ δεν πέρασα κανένα STOP, οπότε όλη η ευθύνη είναι δική σου.

Μάριος: Εγώ το πέρασα το STOP, εσύ όμως δεν με είδες να σταματήσεις;

Δημήτρης: Δεν νομίζω ότι αν καλέσουμε την αστυνομία θα βρεις το δίκιο σου.

Μάριος: Μιλάς εσύ που δεν έχεις δίπλωμα;

Δημήτρης: Κανέναν δεν συμφέρει να την καλέσουμε.

Μάριος: Δεν σε συμφέρει.

Δημήτρης: Ούτε εσένα οπότε ας συμφωνήσουμε να τελειώνει το θέμα.

Μάριος: Πολύ ωραία τα πληρώνεις όλα.

Δημήτρης: Αν είναι έτσι να καλέσω την αστυνομία! Δεν θα τα πληρώσω όλα εγώ

Μάριος: Εντάξει, κάτσε…..

Δημήτρης: Λοιπόν, από μισά.

Μάριος: δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς, από μισά.

Κική Γρηγορίου

Κάποιες φορές όμως κάποιοι δεν τα καταφέρνουν να επιδείξουν ώριμη και δυναμική στάση στη διαχείριση διαφόρων καταστάσεων και δείχνουν ή παθητική ή επιθετική στάση, όπως στον παρακάτω διάλογο.

Υπάλληλος: Κύριε Διευθυντά, μπορώ να σας απασχολήσω για λίγο;

Διευθυντής: πες μου τι θέλεις αλλά γρήγορα. Βιάζομαι.

Υπάλληλος: Είμαι χρόνια στη δουλειά και νομίζω πως ένας καλός υπάλληλος σαν εμένα δικαιούται μια μικρή αύξηση.

Διευθυντής: Πώς τολμάς, σε εποχές κρίσης;

Υπάλληλος: Μα ξέρετε…;

Διευθυντής: Ξεράδια ξέρουμε!

Υπάλληλος: Μα εγώ ….

Διευθυντής: Ορίστε μας, πάει να μου βγάλει και γλώσσα από πάνω! Σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι! Άκου να σου πω παιδάκι μου: Εγώ αποφασίζω για το ποιος παίρνει αύξηση και ποιος όχι! Αύξηση δεν έχει! Αν σου αρέσει μείνε, αν όχι μάζεψε τα πράγματά σου και δρόμο.

Υπάλληλος: Μάλιστα, συγνώμη που σας αναστάτωσα. Υπόσχομαι πως δεν θα επαναληφθεί.

Διευθυντής: Θες κάτι άλλο;

Υπάλληλος: όχι. Χαίρετε . Και  πάλι συγγνώμη για την ενόχληση.

Διευθυντής: Στο καλό και να μη  σε ξαναδώ μπροστά μου με τέτοιες παράλογες απαιτήσεις.

Κωνσταντίνος Καλίγγας