Ποιητική... αδεία!!!

"Η ποίηση ένα ταξίδι" Έμπνευση και δημιουργία: Λάζαρος Καλτζίδης

Χειμώνιασε

Εμείς έχουμε την κρίση και αυτοί γίνανε Κροίσοι

το τοπίο βροχερό και αυτοί το έκαναν μουντό.

Φύλλα πέφτουν στο κενό και μαύρα πουλιά πετούν στον ουρανό

και μεις έχουμε την κρίση, μα αυτοί το παίζουν ίσοι.

Πίσω από το τζάμι, τα σύννεφα κοιτάζω

για αστέρια ψάχνω μα έχουνε χαθεί.

Ψάχνω μια χρυσαλλίδα να μου φέρει την ελπίδα

μα πουθενά δεν την είδα γιατί έχει πια χαθεί.

Τώρα το ξέρω, κάπου χάσαμε τον δρόμο

δώσ’ μου  όμως λίγο χρόνο για να φέρω τη ζωή.

Δεν είμαι ο θύτης αλλά το θύμα που δεν φοβάμαι τη σιωπή.

Τώρα το ξέρω, δεν είμαι μόνος

είμαι μαζί σας και αυτό μου δίνει αντοχή.

Κρίσεις υπάρχουν αλλά θα φύγουν μέσα στον Κύκλο της Ζωής.

Πετρίνα Αποστόλου 

Α’1

Το όμορφο μονοπάτι

Γαλάζιο κύμα που περνά

μέσα από δρόμους και βουνά,

καταστρέφει μια ζωή

 και μια τη δολοπλέκει.

Ένα όμορφο νησί

έρχεται να εκδικηθεί,

 για εκείνη τη μιλιά,

την αξέχαστη βραδιά.

Η ζωή μου γυρνά

και το μυστηριώδες όνειρο,

μ’ αλλάζει πάλι την τροχιά.

Μια μόνο συμβουλή:

 μη φοβάσαι τη νύχτα,

είναι μόνο στην ψυχή.

Κική Γρηγορίου, Βάσω Ζάχαρη

Α’1

[Ερωτικός καημός]

Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα

 των αγαλμάτινων ματιών σου

και τη μελωδία που μου αποθέτει τη νύχτα

στο μάγουλο το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου.

Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη

κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι

που δεν έχω τον ανθό, πολφό ή πηλό

για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.

Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός

αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος

αν είμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου

μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει.

Και στόλισε τα νερά του ποταμού σου

με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.

Λάζαρος Αδάμος

Α’1

Γιώτα Βισέρη. Εμπνεσμένο από το ποίημα του Γ.Ρίτσου "Ο τόπος μας"

Ορθώς…

Απέραντος ουρανός,

 απέραντα όνειρα,

 στιγμές….

μετράς στιγμές.

Θυμάμαι πως κάποτε το είπες:

«το όνειρο ποτέ δεν σβήνει».

 Λερναίες Ύδρες οι εχθροί σου

μα εσύ κάποτε το είπες:

«Το όνειρο θα βγει αληθινό»

Αλήθεια πικρή,

 καρδιά ραγισμένη και μεγάλη

 Ελλάδα πονεμένη αλλά δυνατή.

Καράβια τα όνειρά μας

πουλιά οι σκέψεις μας

που φτερουγίζουν και συνεπαίρνουν τα όνειρά μου.

Αλύγιστα κι ελεύθερα, Ελευθέριε, όπως πάντα.

Πετρίνα Αποστόλου

[θύμα… καιρού]

Τα καθημερινά τοπία

μέσα στη μεγάλη τρικυμία

μοιάζουν με ανυπόφορα φορτία

βασανίζοντας την πολιτεία.

Σε κάθε βήμα εμπρός μου

τίποτα δεν μπορεί να ορθοποδήσει

και τα μέρη όλου του κόσμου

στρέφουν άδοξα στη δύση!

Ανηφορικός και δύσβατος ο δρόμος

δυσκολεύει την πορεία μου ο αέρας

και τη ζωή μου κατακλύζει ο τρόμος.

Όλη μέρα κάθε μέρα

οδηγούμαι μες στα δάση

στην απέραντή σου πλάση.

Μάγδα Βερβερίδου, Ξανθούλα Ζάνου

Α΄1

Το σχολείο στην εφηβεία!

Η ζωή μας στο σχολείο

γίνεται βαρύ φορτίο

ενώ το καλοκαίρι

θέλει πάθος και καρτέρι…

Τα χρόνια μας τα εφηβικά

είναι σκέτη ζωγραφιά

και όταν τελειώσει το σχολείο

θα θυμόμαστε μόνο ένα ΑΝΤΙΟ!!!

Μάγδα Βερβερίδου,

Α΄1

Το αφηρημένο

Δεν ξέρω τι θες,

Όταν με κοιτάς και λες

Ότι αυτά τα μάτια που κοιτάς,

Είναι σαν τα καρότα που μασάς

Όταν σου λέω Σ’ αγαπώ,

Εσύ μου λες φύγε από δω

Και όταν σου λέω σουτ,

Εσύ μου λες ξουτ…

Γεωργία Ελευθεριάδου

Α΄1

 

Θοδωρής Αλτατζής. Εμπνευσμένο από το ποίημα του Γ.Ρίτσου "ο τόπος μας"

«Η δεύτερη ευκαιρία»

Η ζωή είναι πολύτιμη

όμορφη αλλά και ανανεώσιμη

πάντα έτοιμη εκεί

για μια δεύτερη ευκαιρία να σου δοθεί

Γι’ αυτό κι εσύ

μην είσαι αχάριστος

ζήσε τη ζωή

και πάντα να ‘σαι ευχάριστος

Και πρωτοβρόχια και μπόρες μην υπολογίζεις

 θα δεις, όλα θα τ’ αντιμετωπίσεις.

 Αρκεί να υπάρχει θέληση καλή

και μια δεύτερη ευκαιρία θα σου δοθεί.

Τις δυσκολίες να τις χαιρετάς

με το κεφάλι σου ψηλά.

Ποτέ σου μα ποτέ να μη το σκύψεις

και στο πιο μελαγχολικό τραγούδι μην υποκύψεις

Βάσω Ζάχαρη

Κωνσταντίνος Καλίγκας. Εμπνευσμένο από το ποίημα του Γ.Ρίτσου"Ο τόπος μας"

Γη και Ουρανός

Πεταλούδα ελεύθερη πετάει σ’ ελεύθερο ουρανό,

ψαράκι ελεύθερο κολυμπάει σε κρυστάλλινο νερό,

χελιδονάκι ξέγνοιαστο μηνάει χαρμόσυνο γεγονός:

«Η γη είναι ελεύθερη κι ο ουρανός δικός μας»

Κι ο στρατιώτης ο καλός κρατάει το ντουφέκι

και δε το αποχωρίζεται όσο κι αν το θέλει.

Παιδάκι μοναχό του σαν το σπουργιτάκι

γλυκά μειδιά και λαμποκοπά σαν το πεσόμενο αστράκι

«Η γη είναι ελεύθερη κι ο ουρανός δικός μας»

Γλυκά αντιλαλούν βουνά και κάμποι

και όλα υποκλίνονται στο μεγαλείο του πλάστη.

Ακόμα και τ’ αγρίμια χορεύουν στις μελωδίες των Μουσών

και ο ήλιος ανατέλλει μέσα απ’ τ’ απέραντο των θαλασσών

«Γιατί η γη είναι ελεύθερη και ο ουρανός δικός μας».

Πετρίνα Αποστόλου

Ο πρωταγωνιστής της ζωής μας

Όταν σε πρωτογνώρισα μαγεύτηκα,

τα δυο σου μάτια ονειρεύτηκα.

 Κάθε μέρα σε ζητούσα

και λαχταρούσα.

Είσαι μια ομορφιά,

σαν μια τριανταφυλλιά.

Άνθισες μες στη ζωή μου

και τώρα είσαι η κόλασή μου.

Είσαι για μένα η ζωή,

η έμπνευσή μου και η πληγή.

Κάθε μέρα σε ζητώ

αρκουδάκι μου γλυκό.

Κική Γρηγορίου

Α’1

Μεθυσμένος ποιητής

Θα πιω απόψε μαυροδάφνη

και θα μεθύσω και θα πω

αφού τελειώσει το ουίσκι

φέρε σαμπούκα για να πιω.

Κι όταν τελειώσει κι η σαμπούκα

μεθυσμένος θα μου πεις

πάρε την μπύρα απ’ το ψυγείο

φέρε το κόκκινο κρασί.

Κι εγώ θα φέρω το κονιάκ

να σε κεράσω μια γουλιά

και σαν πλαγιάσουμε θα έχω

το μπουκάλι αγκαλιά.

Κι όταν ξυπνήσουμε και πάμε

ξανά στα στέκια τα παλιά

σκέψου τι όμορφα που θα ‘ναι

να γίνουμε πίτα ξανά.

Θοδωρής Αλταντζής

Α΄1

Επίπεδα φύλου

Γυνή είναι βασίλισσα

στο θρόνο καθισμένη 

γύρω-γύρω κάθονται

οι άντρες οι βλαμμένοι!!!

Θοδωρής Αλταντζής

Α΄1

«Όταν οι αξίες χάνονται»

Μας φορτώνουν από δω και από κει

με μίζες, φόρους και χαράτσια

και ύστερα περιμένουν στη βουλή

 σακούλια με λεφτά γεμάτα.

Και τρώνε, τρώνε οι αχόρταγοι

του κοσμάκη τον ιδρώτα,

χωρίς όμως να σκέφτονται

τον πεινασμένο λαό τους πρώτα.

Στρατιωτάκια όμως καταντήσαμε

 χώμα στη μούρη τους δεν ρίξαμε

γιατί ποτέ μας δεν σκεφτήκαμε

και στο καβούκι μας κρυφτήκαμε.

Μα θα’ρθει η μέρα αυτή

 που οι αχάριστοι πολιτικοί

πίσω από κάγκελα μαύρα θα βρεθούν

να προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορούν.

Βάσω Ζάχαρη

Α΄1

 «Βίος αβίωτος»

Η ζωή είναι αποτυχία.

Τα λάθη σου πάντα θα πληρώνεις.

Ίσως χρειαστεί και να σκοτώσεις.

Και σ’ ότι και να κάνεις θα ‘χεις ατυχία.

Η ζωή δεν έχει χαρές.

Οικογένεια και δουλειά.

Σπίτι και παιδιά.

Πάντα θα κλαις.

Η ζωή έχει δυσκολίες.

Πάντα μα πάντα θα θρηνούμε.

Γιατί  δεν υπάρχουνε ευτυχίες.

Και από το να πονούμε,

χωρίς καμιά από τις ευκολίες,

καλύτερα να αυτοκτονούμε.

Λάζαρος Αδάμος

Α΄1

                                                 «Η ισχύς εν τη ενώσει»                                      

                                                                                                         
 
 Η κρίση όλους τους χτυπά,

ανεξάρτητα μεγάλους και παιδιά.

Μας ρημάζει, μας καταπατεί,

μας φθείρει και μας κυριαρχεί.

Όλοι φταίμε γι’ αυτό

τον άτυχο τον διωγμό,

πρέπει να είμαστε ενωμένοι,

για να μη βγούμε νικημένοι.

Κάποια μέρα θα σωθούμε

τότε όλοι θα μας σεβαστούνε

γιατί αξίζει στην τιμή μας,

το ηθικό και την ψυχή μας.

Κύκλους κάνει η ζωή

 και χτυπάει όποιους βρει.

 Δεν την νοιάζει τι θα πει

 πλούσια αν είναι η φτωχή.

Κική Γρηγορίου