ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΕΦΗΒΩΝ

Έφηβοι και γονείς σε απόπειρα διαλόγου

Κόρη: Καλημέρα μαμά! Καλημέρα μπαμπά!

Μαμά- Μπαμπάς: Καλημέρα γλυκιά μου!

Κόρη: Μαμά, μπαμπά, ήθελα να σας ρωτήσω.

Μαμά: Τι είναι αγάπη μου;

Κόρη: Λοιπόν, να, το Σάββατο έρχεται αυτό το τέλειο συγκρότημα στη διπλανή πόλη και το εισιτήριο είναι 35£. Η συναυλία αρχίζει στις 11:00 το βράδυ.

Μπαμπάς: Αποκλείεται!!!

Κόρη: Μα, μπαμπά, σε παρακαλώ! Είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα. Με την Κατερίνα το κανονίζαμε εδώ και εβδομάδες.

Μαμά: Με την Κατερίνα; Αμάν, βρε μωρό μου. Σου έχουμε πει τη γνώμη μας γι’ αυτό το κορίτσι και την οικογένειά της.

Κόρη: Κι εγώ, μαμά σου έχω πει πως δεν έχεις το δικαίωμα να την κρίνεις. Είναι η καλύτερή μου φίλη. Δεν σου το επιτρέπω.

Μπαμπάς: Μη μιλάς με τέτοιο τρόπο στη μητέρα σου. Έχει δίκιο. Δεν προέρχεται από καλή οικογένεια.

Κόρη: Λοιπόν, φτάνει, τα καταφέρατε και με εκνευρίσατε πάλι.

Μαμά: Πολύ το συζητήσαμε νεαρή μου! Πήγαινε στο δωμάτιό σου, αμέσως,. Δεν θα πας σε αυτή τη συναυλία, για πολλούς λόγους αλλά τον κυριότερο τον ξέρεις ήδη.

Κόρη: (Νευριασμένη): Αχχ…… Καλά…. Θα το δούμε αυτό!

Μετά από λίγες μέρες

Κόρη: Μαμά, θέλω να πάω με τη Χαρούλα και την υπόλοιπη παρέα για καφέ.

Μαμά: Ποια παρέα είναι αυτή; Εσύ τους ξέρεις; Ή πάλι στους έχει φορτώσει η Χαρούλα; Έχεις μιλήσει καθόλου μαζί τους; Ξέρεις τι είδους παιδιά είναι; Ξέρεις τις οικογένειές τους;

Κόρη: Ρε, μαμά σταμάτα να με βομβαρδίζεις με τόσες ερωτήσεις.

Μαμά: Σιγά τον βομβαρδισμό! Τίποτε δεν ρώτησα ακόμη…. Τι χαρακτήρες είναι; Καπνίζουν; Μιλάνε άσχημα;

Κόρη: Ωχ, ρε μαμά!!! Είσαι ανεκδιήγητη! Τι να σου πω! Απλά παιδιά είναι όπως κι εμείς.

Μαμά: Ναι όμως είναι παιδιά της ηλικίας σας;

Κόρη: Είναι πέντε χρόνια πιο μεγάλα από εμάς. Ο ένας από αυτούς καπνίζει, όμως αυτό τι σχέση έχει με μένα; Ό,τι κάνει κανείς το κάνει για τον εαυτό του.

Μαμά: Άντε, καλά να το καταπιώ κι αυτό! Μήπως όμως οδηγούν και μηχανάκια;

Κόρη: Ναι, και οι τρεις.

Μαμά: Καλά, βρε  Άννα, παιδιά που δεν τα ξέρεις, δεν μιλάτε, δεν κάνετε παρέα, είναι μεγαλύτερα από σένα, έχουν τελείως διαφορετικές συνήθειες και ενδιαφέροντα από σένα και θέλεις να τα πάρεις μαζί σου για καφέ; Πώς θα καθίσετε μαζί; Τι θα λέτε;

Κόρη: Μαμά, αν δω ότι δεν περνάω καλά ή αρχίζουν να λένε άσχημα λόγια, θα φύγω.

Μαμά: Ρε παιδί μου, δεν έχεις άλλους φίλους να πας για καφέ; Πρέπει να πας με τους συγκεκριμένους;

Κόρη: Μα, ρε μαμά, η Χαρά θα είναι εκεί και εγώ αλλού;

Μαμά: Δεν μπορείς να πας με άλλα παιδιά για καφέ; Σου το ξαναλέω. Γιατί, να σου πω την αλήθεια εσένα μπορεί να σου έχω εμπιστοσύνη αλλά ούτε σ’ αυτά τα παιδιά, που στο κάτω κάτω δεν τα ξέρω, έχω εμπιστοσύνη και πολύ περισσότερο σ’ αυτή τη Χαρά. Πώς να σου το πω; Δεν μου πολυαρέσει.

Κόρη: Όχι, μαμά, δεν μπορώ να πάω με άλλα παιδιά και σταμάτα να χώνεις τη μύτη σου παντού. Μου την έχεις δώσει και μάλιστα πολύ. Τι ήταν αυτό που πέταξες για τη Χαρά; Δεν θέλω να ακούσω λέξη. Φτάνει πια.   

Μαμά: καλά, εντάξει, να προσέχεις μόνο και αν δεν περνάς καλά να φύγεις αμέσως.

Κόρη: Καλά…………. καλά……..

Μετά από λίγες μέρες

Παιδί: Μαμά, σήμερα θα αργήσω να γυρίσω σπίτι, γιατί είπα να βγω με κάτι φίλους μου.

Μαμά: Και πού  θα πάτε, μπορώ να μάθω;

Παιδί: Τι σημασία έχει;

Μαμά: Θέλω να ξέρω για να μην ανησυχώ. Και τώρα που το λες, με ποιους φίλους θα βγεις; Τους ξέρω;

Παιδί: Μην αρχίζεις πάλι την ανάκριση, μαμά, δεν έχω όρεξη. Όχι δεν τους ξέρεις.

Μαμά: Τότε πώς μου λες ότι θα βγεις με αυτά τα παιδιά και πως θα αργήσεις κόλας;

Παιδί: Σιγά, ρε μαμά.

Μαμά: Δεν είναι καθόλου σιγά. Πες μου.

Παιδί: Τους δύο τους ξέρεις, είναι οι γιοι του Θωμά που έχει το ξενοδοχείο στο κέντρο.

Μαμά: Τιιιιιι; Δεν μιλάς σοβαρά! Η χειρότερη παρέα που θα μπορούσες να έχεις είναι αυτοί. Και μου λες τώρα πως θα βγεις μαζί τους; Αποκλείεται!

Παιδί: Και γω σου λέω πως θα βγω…. Τι χαζομάρες λες τώρα. Κακές παρέες και μπούρδες.

Μαμά: Ακόμα και για ναρκωτικά ακούγονται γι’ αυτά τα παιδιά….

Παιδί: Διαφωνώ. Τους έχω γνωρίσει και ξέρω πως είναι καλά παιδιά.

Μαμά: Πότε πρόλαβες και τους γνώρισες; Γιατί δεν μου το είπες ότι άρχισες να κάνεις παρέα μαζί τους; Ποιος ξέρει και οι υπόλοιποι που δεν ξέρω πώς θα είναι…. Αλλά τι λέω; Ίδιοι θα είναι.

Παιδί: Δεν θα κάθομαι να ακούω άλλο όλες αυτές τις χαζομάρες. Φεύγω!

Μαμά: Δεν έχεις να πας πουθενά. Μπορεί να σε επηρεάσουν και να κάνεις καμιά τρέλα. Ακούς τι σου λέω; Δεν θα τους ξαναδείς.

Παιδί: Μα είναι άδικο. Δεν τους ξέρεις για να τους κρίνεις.

Μαμά: Αυτά που ακούω φτάνουν. Αν τα μάθει ο πατέρας σου όλα αυτά θα γίνει έξαλλος. Άσε που έχει και την καρδιά του.

Παιδί: Καλά, καλά. Πες του τα και θα δούμε αν γίνει ή όχι. Ο μπαμπάς με καταλαβαίνει.

Μαμά: Περίμενε, τότε να δούμε τι έχει να πει για τους «φίλους» σου, άκαρδη κόρη, που δεν σκέφτεσαι κανέναν παρά μόνο τον εαυτό σου..

Παιδί: Καλά, εσύ λέγε ό,τι θέλεις, εγώ πρέπει να φύγω. Με περιμένουν. Θα τα πούμε μετά…..

(Φεύγοντας) Και να μου προσέχεις τον μπαμπά……………….

Μετά από λίγες μέρες

Παιδί: Μαμά, πάω μια βόλτα με τη Νατάσα.

Μαμά: Τι θα κάνεις; Θα πας με τη Νατάσα; Να κάτσεις εδώ. Δεν είπαμε να μη βγαίνεις με αυτήν;

Παιδί: Δεν είπαμε. Εσύ είπες. Τι σε πειράζει;

Μαμά: Είναι κακό παράδειγμα.

Παιδί: Γιατί; Είναι καλό κορίτσι.

Μαμά: Και συ πού το ξέρεις;

Παιδί: Φαίνεται. Έχει αρχές, είναι ευγενική και πολύ συμπαθητική.

Μαμά: Έτσι σου φαίνεται. Άλλο τι δείχνει κανείς και άλλο τι είναι. Άλλωστε φαίνεται από την οικογένειά της. Σαν τον πατέρα της θα είναι και αυτή όπως και κείνος κοιτάζει μόνο το συμφέρον του και βάζει τον εαυτό του πάνω απ’ όλα ακόμη και πιο πάνω από το παιδί του, έτσι θα είναι κι εκείνη.

Παιδί: Αν είναι έτσι, κανέναν δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι.

Μαμά: Αυτήν δεν πρέπει να την εμπιστεύεσαι. Όλοι στο χωριό για την οικογένειά της μιλάνε. Φαίνεται και από τους βαθμούς της στο σχολείο πόσο καλή είναι.

Παιδί: Μαμά δεν πρέπει να την κρίνεις χωρίς να την γνωρίζεις.

Μαμά: Γνωρίζω την οικογένειά της.

Παιδί: Ε, και τι μ’ αυτό. Αν δεν τη γνωρίσεις πώς μπορείς να μιλάς γι’ αυτήν, πώς μπορείς να την κρίνεις με βάση την οικογένειά της;

Μαμά: Και να την γνωρίσω την ίδια γνώμη θα έχω.

Παιδί: Είμαι σίγουρη ότι θα αλλάξεις γνώμη.

Μαμά: Λοιπόν, αν είναι πες της να έρθει από εδώ καμιά βόλτα.

 Παιδί: Εντάξει.

Μαμά: Αν όμως δεν εγκρίνω, εσύ θα απομακρυνθείς από αυτήν.

Παιδί: Εντάξει, αν και νομίζω πως δεν θα μου το ζητήσεις, γιατί είναι πολύ καλό κορίτσι.

Στην καρδιά του καλοκαιριού

Δύο φίλες σχεδιάζουν εδώ και 6 μήνες να πάνε ένα ταξίδι 4 εβδομάδων στην Κέρκυρα, μόνες τους, μακριά από την καθημερινή ρουτίνα και τους γονείς τους. Όλα είναι έτοιμα, εισιτήρια, βαλίτσες και τα σχετικά. Είχαν συνεννοηθεί να συναντηθούνε στο αεροδρόμιο, στις 09:00 το πρωί. Η Σοφία τακτική πάντα σε όλα και στην ώρα της θέλησε να πάει εκεί στις 08:45 π.μ. για να είναι σίγουρη πως δεν θα χάσει την πτήση τους στις 10:00π.μ. περίμενε τη Μάρθα με υπομονή ώσπου η ώρα είχε φτάσει 09:45π.μ. και η Μάρθα δεν εμφανίστηκε. Η Σοφία τηλεφώνησε γιατί είχε αρχίσει να ανησυχεί και καλά έκανε:

Μάρθα: (σηκώνει το τηλέφωνο με δισταγμό και φόβο, μιλάει ψιθυριστά): Ναι…

Σοφία: Μάρθα, τι έγινε πού είσαι; Σε λίγο η πτήση μας φεύγει. Ανησυχώ.

Μάρθα: ….Σοφία…

Σοφία: Τι;

Μάρθα: Μάλωσα με τους γονείς μου και μου απαγόρευσαν να βγω από το σπίτι μου όλο το καλοκαίρι.

Σοφία: Και τι σημαίνει αυτό;

Μάρθα: Αυτό που κατάλαβες, μην το παίζεις χαζή. Και όχι μόνο μου απαγόρευσαν να βγω αλλά μου απαγόρευσαν και κάθε μορφή επικοινωνίας με τον οποιονδήποτε, και….

Σοφία:  Δεν το λες σοβαρά; Και τι άλλο;

Μάρθα: Και … φυσικά μου απαγόρευσαν και το ταξίδι, όπως καταλαβαίνεις! Μου πήραν το εισιτήριο και το πέταξαν, χωρίς να λυπηθούν ούτε μένα ούτε και τα λεφτά που ξόδεψα για να το αγοράσω.

Σοφία: Πες μου σε παρακαλώ πως κάνεις πλάκα και βρίσκεσαι κάπου εδώ κοντά και με βλέπεις. Πες μου πως όλα όσα ετοιμάζαμε εδώ και 6 μήνες δεν πετάχτηκαν στα σκουπίδια; Πες μου πώς δεν καταστρέφεις τα σχέδια και των δυο μας;

Μάρθα: Όσο κι αν μου αρέσει να σε πειράζω, όχι δεν θα έλεγα ψέματα γι’ αυτό.

Σοφία: (Εξαγριωμένη πλέον και προδομένη από τη φίλη της κλαίει) Δεν θέλω να σου ξαναμιλήσω ποτέ. ( Και κλείνει το τηλέφωνο)

Μάρθα: Σοφία περίμενε……. (Αρχίζει να κλαίει)

Γρεασίδου Ματίνα, Κική Γρηγορίου, Νάνσυ Βισέρη, Μαρία Καλοτραπέζη